دانشگاه گیلان ، Taslimy1340@yahoo.com
چکیده: (36 مشاهده)
رویکرد فمینیستی به آثار گذشتگان در چند دههی اخیر چشمگیر شده است. از مسائل آثار گذشتگان، سخن نگفتن زنان و سکوت مردان دربارهی زنان مگر بیاحترامی نسبت به آنهاست. یکی از نظریات فمینیسم، نوشتار و گفتار زنانه است. از دید هلن سیکسو اگر قرار است که نوشتار زنانه، ویژگی خود را داشته باشد، باید به نوشتار مردانه نگریست و بر پایهی تقابلهای دوگانهی ژاک دریدا به جای مرد به زن توجه کرد تا زن نوشتار خودش را دریابد. این نوشتار در آثار شفاهی و قصههای محلی گذشته وجود داشته است. هدف این مقاله نشان دادن قصههای محلی همچون متنهایی فمینیستی است و از نتایج آن به حاشیه رفتن مردان در بسیاری از این قصههاست، زیرا این قصهها از زاویه دید زنان رایت میشوند و به سود آنان جهتگیری میگردند. این مقاله با اشاره به چند قصهی محلی بهویژه در ایران با نظریات فمینیستی چون زبان و نوشتار یا گفتار زنانه میپردازد.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
